Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Duo Reges: constructio interrete. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;
Dici enim nihil potest verius.

Cum enim superiores, e quibus planissime Polemo, secundum
naturam vivere summum bonum esse dixissent, his verbis tria
significari Stoici dicunt, unum eius modi, vivere adhibentem
scientiam earum rerum, quae natura evenirent.

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem
memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Illud enim rectum est quod katortwma dicebas contingitque sapienti soli, hoc autem inchoati cuiusdam officii est, non perfecti, quod cadere in non nullos insipientes potest.

Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Cur iustitia laudatur?

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Bork

An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed haec omittamus; An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Negare non possum.: Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Bork: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.